คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบน
เป็นคนขีดโชคชะตา
สั่งฉันและเธอให้มา
ให้ได้พบเจอกัน
ให้ฉันได้มีโอกาศ
ลิ้มรสในความชื่นบาน
ให้เรามีกัน มีวันเวลาที่ดี
และเป็นที่ฟ้าเบื้องบน
เป็นคนพรากเราเช่นกัน
ให้เวลาเพียงเเค่นั้น
กลับต้องเสียเธอไป
ฉันรู้ว่าไม่มีหวังจะเหนียวและรั้งเธอไว้ข้างกาย
แต่รุ้ใช่ไหมว่าฉันไม่เคยเสียใจ
แค่เธอรักฉันที่ผ่านมาก็เป็นเกียรติเกินพอ
ไม่ขออะไรมากมายแค่ได้รักเธอ
แค่มีเวลาช่วงหนึ่งที่สมบูรณ์ที่มีเธอ
ชีวิตของฉันก็คุ้มกว่าคนมากมาย
แค่เพียงได้พบได้เจอเธอ นั้นก็ดีเกินพอ
จากนี้ฉันจะไม่ร้อง จะไม่ขออะไร
ถึงเราจะต้องจากกัน ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด
แต่รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่เคยเสียใจ..ที่ได้รักเธอ...